12 – Yûsuf Sûresi – Kur’ân-ı Kerîm Çözümü – Ahmed Hulusi
http://ahmedhulusi.org/
“12 – Yûsuf Sûresi – Kur’ân-ı Kerîm Çözümü – Ahmed Hulusi”
“Euzü Billahi mineş şeytanir racim”
BismillahirRahmanirRahıym
1-) Eliif, Lââm, Ra… Bunlar Hakikati apaçık ortaya koyan BİLGİnin işaretleridir.
2-) Kesinlikle biz (El Esmâ ül Hüsnâ’nın işaret ettiği insanın hakikatindeki mertebeden – İlim mertebesinden bilincine) Arapça Kur’ân (OKUnası, kavranılası metin) olarak inzâl ettik Onu, aklınızla değerlendiresiniz diye.
3-) Şu Kurân’ı (OKUnası, kavranılası metni) sana vahyederek (hakikatin olan Esmâ mertebesindeki ilimden bilincine yönlendirerek) biz (Esmâ özelliklerimiz itibarıyla biz), ibret verici olaylardan birini en güzel anlatımla sende açığa çıkartıyoruz… Önceden şüphesiz bu bilgi sana kapalıydı!
4-) Hani Yusuf babasına: “Babacığım! Muhakkak ki ben on bir gezegeni, Güneş’i ve Ay’ı gördüm… Bana secde ediyorlardı” dedi.
5-) (Babası) dedi ki: “Yavrum… Rüyanı kardeşlerine anlatma; sonra (hasetlerinden) sana bir tuzak kurarlar… Muhakkak ki şeytan insan için apaçık bir düşmandır.”
6-) “İşte böylece Rabbin seni seçer, olayların hakikatini görmeyi sana öğretir, nimetini, daha önce iki atan İbrahim ve İshak’a tamamladığı gibi, senin ve Âl-i Yakup’un üzerine de tamamlar. Muhakkak ki senin Rabbin Aliym’dir, Hakiym’dir.”
7-) Andolsun ki, Yusuf ve kardeşleri olayında, sorgulayacaklar için dersler vardır!
😎 Hani (kardeşleri) dediler ki: “Biz kalabalık ve güçlü olduğumuz hâlde, Yusuf ve kardeşini (Bünyamin) babamız bizden daha çok seviyor! Muhakkak ki babamız açık bir yanılgıda!”
9-) “Öldürün Yusuf’u yahut Onu (başka) bir yere uzaklaştırın ki babanızın sevgisi size yönelsin! Ondan sonra rahata ermiş olursunuz.”
10-) Bir diğeri de akıl verdi: “Bir şey yapmak istiyorsanız… Öldürmeyin Yusuf’u! Onu (derin olmayan) bir kuyuya bırakın; bir kafile onu (bulup) alsın!”
11-) Dediler ki: “Ey babamız, biz Onun hayrını istediğimiz hâlde neden Yusuf hakkında bize güvenmiyorsun!”
12-) “Yarın Onu bizimle beraber yolla da serbestçe gezip oynasın… Şüphesiz biz Onu koruyucularız.”
13-) (Yakup) dedi ki: “Onu götürmeniz beni muhakkak üzer… Siz Onunla ilgilenmezken Onu kurdun kapmasından korkarım.”
14-) Dediler ki: “Andolsun ki, biz kuvvetli bir grupken hâlâ Onu kurt kaparsa, gerçekten biz hüsrana uğrayanlar oluruz.”
15-) Nihayet Onu alıp götürdüler ve Onu kuyunun dibinde bırakmaya karar verdiler… Biz de Ona: “Andolsun ki, onların seni tanımadıkları bir ortamda, yaptıklarını yüzlerine vuracaksın!” diye vahyettik.
16-) Gecenin ilk saatlerinde, ağlayarak babalarına geldiler.
17-) Dediler ki: “Ey babamız! Doğrusu biz gittik, yarışıyorduk… Yusuf’u da eşyamızın yanına bırakmıştık… Onu o kurt yemiş… Her ne kadar doğruyu söylesek de, sen bize inanmazsın.”
18-) Üstüne yalandan sürdükleri taze kan bulunan gömlek ile geldiler… (Babaları) dedi ki: “Hayır (öyle olduğunu sanmıyorum)! Nefsleriniz sizi (kötü) bir işe yönlendirmiş! Bana güzellikle sabretmek düşer bundan sonra… Sizin anlattıklarınıza karşı sığınağım Allâh’tır!”
19-) Bir kafile geldi kuyu başına ve sucuları kovasını saldı kuyuya ve görünce seslendi: “Hey müjde! Burada bir erkek çocuk var”… Onu satmak için çıkarıp sakladılar. Allâh onların yapmakta olduklarını (onların hakikati ve fiillerinin yaratanı olarak) Aliym’dir.
20-) (Sonra Mısır’da) Onu yanlarında tutmak istemedikleri için az bir pahaya, birkaç dirheme sattılar.
21-) Onu satın alan Mısırlı, karısına dedi ki: “Ona iyi bak… Umarım bize faydası olur, belki de Onu evlat ediniriz”… Böylece Yusuf’u oraya yerleştirdik ki, bu arada yaşamdaki olayların hakikatini OKUmasını talim edelim… Allâh hükmü yerine gelir! Fakat insanların çoğunluğu bunun farkında değildir!
22-) (Yusuf) aklını kullanacak yaşa erdiğinde, Ona hüküm ve ilim verdik. Muhsinleri işte böyle mükâfatlandırırız.
23-) Yusuf’un evinde kaldığı kadın, Onun nefsaniyetinden yararlanmak istedi. Kapıları sımsıkı kapattı… “Seninim, gel” dedi… (Yusuf) karşı çıkıp: “Allâh’a sığınırım! Muhakkak ki O (kocan) efendimdir, sahip olduğum nimetleri bağışlamıştır. Muhakkak ki zâlimler kurtuluşa ermezler.”
